Andreas Angelidakis, SOFTWALKER 6/2 & 7/2

Ακολουθεί η απομαγνητοφώνηση και μετάφραση του κειμένου που συνοδεύει το βίντεο με τίτλο SOFTWALKER 7/2 του Ανδρέα Αγγελιδάκη.

"Το Softwalker 6 και 7 είναι «ταινίες εγκλεισμού». Χώροι τόσο εσωτερικοί που γίνονται υπερβατικοί, ατελείωτες επαναλαμβανόμενες επαναλήψεις, ψευδαισθήσεις των ψευδαισθήσεων.

Το Softwalker 6 και 7 αποτελούνται από πολλαπλές αφηγήσεις που ξεδιπλώνονται σε ποικίλες και όχι, απαραίτητα, γραμμικές ακολουθίες. Χαρακτηρίζονται ως επιτελέσεις, επειδή αποτελούνται από μία και μόνο λήψη, μέσω iPhone, στο στούντιο του καλλιτέχνη. Παρουσιάζονται σε ανάλογη οθόνη με αυτή μέσω της οποίας δημιουργήθηκαν. Η μοναδική προσθήκη στο βίντεο είναι μια επίστρωση ήχου και ένας τίτλος που περιγράφει τόσο τα συντρίμμια όσο και τα βίντεο.

Οι τίτλοι στα βίντεο Softwalker 6 και 7 λειτουργούν ως σήμανση του εκθεσιακού χώρου Domesticated Ruin, αντιστρέφοντας έτσι τον παραδοσιακό ρόλο της θέσης του καθίσματος και του βίντεο. Συνήθως, υπάρχει ένας πάγκος μέσα στις αίθουσες που προβάλλονται τα βίντεο, όπου καθόμαστε για να τα παρακολουθήσουμε. Εδώ είναι σαν να καθόμαστε στο βίντεο για να παρακολουθήσουμε τα καθίσματα. Αυτό συμβαίνει επειδή το Domesticated Ruin είναι ένα Queer Ruin, δεν παίζει με τους κανόνες. Το Κάθισμα [Seating] αποφασίζει να γίνει το έργο και να επισκιάσει το βίντεο ως μια ακόμη υπερπροσεγμένη σήμανση σε εκθεσιακό χώρο. Εν τω μεταξύ μέσα στο βίντεο, βλέπουμε μία τρισδιάστατη εκτυπωμένη εκδοχή του DOMRUIN, αυτή τη φορά παράξενα υλική. Γίνεται αντιληπτή ως τέτοια επειδή ο κυματισμός στην τρισδιάστατη εκτύπωση δεν απεικονίζεται ως φωτογραφία αλλά γεωμετρικά. Αφήστε το αντικείμενο μέσα στο βίντεο να παίξει το ρόλο του φυσικού αντικειμένου.

Ένας άλλος τρόπος για να περιγράφουν αυτές τις ταινίες είναι απλώς εξηγώντας πώς μοιάζουν και τί βλέπετε. Βλέπετε αντικείμενα που ενδέχεται να είναι κτίρια να περνούν από μπροστά σας. Μερικές φορές στριφογυρίζουν, άλλες φορές τρέμουν παράξενα σαν να προσπαθούν να σταματήσουν, ενώ γύρω τους τα φώτα αλλάζουν χρώματα. Ένα ανθρώπινο χέρι εμφανίζεται, μία ή δύο φορές, αφαιρώντας κτίρια και βάζοντας καινούργια στο σκηνικό. Μερικές φορές αυτό το χέρι βρίσκεται στο χώρο της ταινίας, άλλες έχει κινηματογραφεί νωρίτερα και βρίσκεται πιο μακριά από τον θεατή. Σε συγκεκριμένες περιπτώσεις η θέαση γίνεται μέσω τριών ή τεσσάρων επιπέδων επαναληπτικών εγγραφών και επαν-αναπαραστάσεων, κι έτσι αρχίζετε να αντιλαμβάνεστε τον κόσμο που σας περιβάλλει. Η πραγματικότητα που βιώνετε, η πραγματικότητα που αντιλαμβάνεστε, η πραγματικότητα που βλέπετε στις αναπαραστάσεις της στα μέσα [media] και οι διαφορετικές πραγματικότητες που αντιμετωπίζετε ανάλογα με το ποι@ είστε. Αν γίνεται κάτι διαφορετικό από αυτό που είστε, τότε και το που είστε γίνεται διαφορετικό. Υποθέτω ότι αυτά τα βίντεο αποτελούν μία διαδικασία εξερεύνησης του τρόπου με τον οποίο η πραγματικότητα είναι πολυεπίπεδη στο χώρο και στο χρόνο, και ο χώρος μπορεί να αποτελεί ένα πλαίσιο για να σκεφτείτε, τι είστε διατεθειμένοι να καταλάβετε σε αντιπαράθεση με αυτό που βιώνετε."

Κείμενο & Βίντεο: Ανδρέας Αγγελιδάκης 

***

What follows is the transcript of the video SOFTWALKER 7/2 by Andreas Angelidakis.

"SOFTWALKER 6 & 7 are “lockdown movies”. Spaces so interior they become mental, endless repeated repetitions, illusions of illusions.

SOFTWALKER 6 & 7 consist of multiple narratives, that unfold in multiple not—necessarily-linear sequences. SOFTWALKER 6 & 7 are labeled as performances, because they consist of a performance recorded using one single take, on an iPhone, inside the artists studio. They are presented on a monitor similar to the one they were born in. The only addition to the films is a layer of audio and a title that describes both the ruin and the films.

The video titles inside SOFTWALKER 6 & 7 act as exhibition labels for the Domesticated Ruin, thus reversing the traditional role of the seating and the video. Normally we have a bench inside a video room, and we sit on the bench to watch the video. This is like sitting on the video to watch the seating. That's because Domesticated Ruin is a Queer Ruin, they do not play by the rules. The Seating decides to become the artwork, and shade the video as just another overproduced exhibition label. Meanwhile inside the video, we see a 3D printed version of the DOMRUIN, this time strangely physical. It is perceived as physical because the fluting on the 3D print is not depicted as a photo but rendered in geometry. Leave it to the object inside the video to play the role of the physical object.

Another way to describe these films is just by explaining what they look like, what you see. You see objects that might be buildings passing by. Sometimes they twirl, other times they weirdly tremble as if they are trying to stop, while the lights change colours around them. A human arm appears once or twice picking up buildings and putting new ones on the scene. Sometimes this arm is in the space of the film, sometimes it has already been filmed and is further inside the space than the viewer. In particular instances you can see through 3 or 4 layers of re-recordings and re-performances, you begin to understand the world that surrounds you. The reality you experience, the reality you perceive, the reality you see in its representations in the media, and the different realities you experience depending on who you are. If you become something other than you are, where you are becomes different too. I guess these films are ways of exploring how reality is layered in space time, how space can also be a frame of mind, what you are prepared to see versus what you experience." 

Text & Video: Andreas Angelidakis 

***

Ακολουθεί η απομαγνητοφώνηση και μετάφραση του κειμένου που συνοδεύει το βίντεο με τίτλο SOFTWALKER 6/2 του Ανδρέα Αγγελιδάκη.

Είμαι βέβαιος ότι ορισμένοι από σας με έχουν ακούσει να ανακαλώ [ο Terence βήχει] το συμβάν όπου ο Wittgenstein παραληρούσε για κάτι κι ένας από τους μαθητές του είπε: "Αλλά είναι αυτή η αλήθεια;" και αυτός απάντησε "Λοιπόν, είναι αρκετά αλήθεια" 

και αυτό είναι πραγματικά - σημαίνει, ότι ένας μεγάλος  διαχωρισμός έχει ξεπεραστεί όταν μπορείτε να το πείτε αυτό, γιατί τώρα καταλαβαίνετε ότι δεν είστε πλέον μια νεράϊδα σε έναν πλατωνικό υπερ-κόσμο, αλλά, στην πραγματικότητα, μια μαϊμού με έναν εγκέφαλο γεμάτο νιανιά που προσπαθείτε να οργανώσετε, ε, ξέρετε, αυτά που βρίσκονται ακριβώς μπροστά σας. Αυτή η αλήθεια είναι μάλλον αυτό που θα κρατήσουμε...

να τολμήσουμε να πιστέψουμε, ε, ε, σε κάτι περισσότερο από μια σκιά, από, μια σκιά της αλήθειας. 

Γλωσσική αλήθεια, 

ή η αλήθεια της γλώσσας και οι ψευδαισθήσεις που η γλώσσα υφαίνει επειδή, ε, κάποιος αρκετά έξυπνος είπε, ε, «η γλώσσα εφευρέθηκε έτσι ώστε οι άνθρωποι να μπορούσαν να ψεύδονται»

οι δικηγόροι είναι πιθανώς οι άνθρωποι που έχουν κάνει τη καλύτερη δουλειά με τη γλώσσα, ε, και, και ακολουθούν, οι πολιτικοί, ενώ η πραγματική δυνατότητα της γλώσσας να εξυψώσει και να ενώσει την κοινότητα, προδόθηκε νωρίς από την παραγωγή της, εμ, ψευδαίσθησης - απατηλά ιδεολογικά αγαθά 

τα οποία μπορούν να εμπορευματοποιηθούν μεταξύ των ανθρώπων και, ε, να εντείνουν τη σύγχυση. 

Τα ψυχεδελικά εκφράζουν αυτή τη συνθήκη καθώς η χρήση τους επιτείνει και λιώνει και μεταπλάθει τους μηχανισμούς της γλώσσας που παράγουν ψευδαίσθηση. 

Θέλω να πω, νομίζω ότι αν έπρεπε να μιλήσουμε για το ένα πράγμα που προσφέρουν οι ψυχότροπες ουσίες σε όλους, είτε πρόκειται για ένα καλό είτε για ένα κακό ταξίδι, γιατί από τους χρήστες εξαρτάται τελικά το πως θα το ερμηνεύσουν, σας δείχνει τη σχετικότητα της πολιτιστική σας άποψης, το ξέρετε; Αυτό είναι απλώς και μόνο το πώς βλέπω τα πράγματα. Το κληρονομήσατε αυτό από, μια γεωλο-γεωγραφική περιοχή, έναν πολιτισμό, ένα σύνολο ανατροφής. Δεν έχει απολύτως καμία σχέση με κάτι που εδράζεται σε κάποιου είδους μεταφυσικό υπερ-χώρο. Είναι απλά και μόνο η πολιτιστική σας άποψη και το ταξίδι κάνει ακριβώς το ίδιο πράγμα και πάντα ένιωθα ότι υπάρχει μια περίεργη συγγένεια μεταξύ των ψυχότροπων ουσιών και του ταξιδιού και υποθέτω ότι πολλοί άνθρωποι συμφωνούν-διαφορετικά δεν θα το λέγαμε και τριπ [trip] και, ξέρετε, φευγιό[journey]. Αλλά το ταξίδι σάς δείχνει τη σχετικότητα του πολιτισμού και αυτό που πραγματικά συμβαίνει όταν ταξιδεύετε, βλέπετε, μετακινείστε από τον ένα πεδίο της γλώσσας στον άλλο.

το διάτρητο ή το παράδοξο της γλώσσας είναι ότι όπως όλα τα εργαλεία έτσι και αυτή διαμορφώνει το χρήστη της

κάποιος είπε ότι το έχω παρατραβήξει. Και το βρήκα διασκεδαστικό γιατί αυτό υπονοούσε κάτι, ξέρετε. Δεν υπάρχουν κιόλας οι πρώην, ενός βασιλιά, με γκρίζα μούσια και λευκά παλτό, να φροντίζουν τις ιερές φωτιές της πραγματικότητας. Δεν υπάρχει πραγματικότητα.

Αποσπάματα από τη διάλεξη του Terence McKenna, Taxonomy of Illusion το 1993

***

What follows is the transcript of the video SOFTWALKER 6/2 by Andreas Angelidakis.

I'm sure some of you have heard me recall [Terence coughs] the situation where Wittgenstein was raving about something and one of his students said "But is it the truth?" and he said "Well, it's true enough" 

and this is really- means a great divide has been crossed when you can say that because it means you understand now that you are no longer a fairy in a platonic super-world, but that you are actually a monkey with a brain full of mush trying to sort out, uh, you know, what's right in front of you. True enough is what we should probably rest with...

are we that we should presume, uh, uh, to more than a shadow of, of, uh, a shadow of the truth.

Linguistic truth,

or the truth of language and the illusions that language weaves because, uh, someone quite intelligent said, uh, "language was invented so that people could lie." 

lawyers are probably the people who have done the finest work with language, uh, and, and behind them, politicians, and the true potential for language to elevate and to unite the community was early on betrayed into the production of, um, of illusion- illusory ideological goods 

which could then be marketed among the people and, uh, to spread confusion.

Psychedelics reflect on this because psychedelics stretch and pull and melt and re-cast the illusion-producing machinery of language.

I mean, I think that if you had to say the one thing that psychedelics do for everyone, whether they have a good trip or a bad trip, because it's up to them to interpret what they make of this, is it shows you the relativity of your cultural viewpoint, you know? That it's just a w- it's just your point of view. You inherited it from, uh, a geolo- a geographical area, a culture, a set of parents. It has no relationship whatsoever to anything anchored in some kind of metaphysical super-space. It's just your cultural point of view, and travel actually does the same thing, and I've always felt there was a weird affinity between psychedelics and travel, and I suppose many people have or we wouldn't call it a trip, and, you know, we wouldn't call it a journey. But travel shows you the relativity of culture, and what's really happening when you travel, you see, is you're moving from one language domain to another. 

 corrupting or curious thing about language is that like all tools it shapes its user

 somebody said that I had gone too far. And I was amused because it implied from what, you know. It's not like there is a king's ex where greybeards in white coats tend the sacred vestal fires of reality. There is no reality. 

Experts from Terence McKenna’s lecture Taxonomy of Illusion, 1993

***